Bliskie spotkanie obcej cywilizacji z ziemskim draniem

Onegdaj nie doszła do skutku operacja wycięcia wyrostka z brzucha Kolegi Podśmiechujka. Podśmiechujek zachował się jak kutafon. Zamiast poddać się zabiegowi, gnojek ukradł kroplówkę i uciekł. Cała afera opisana jest tutaj.

Przez tydzień pozbawieni byliśmy jego obleśnej obecności i nikt nawet nie próbował za nim tęsknić. Jedynie Koleżanka Wymówka powtarzała zaniepokojona:
- Im dłużej go nie ma, tym większe kłopoty pojawią się wraz z nim!

Kobieca intuicja, jak zwykle, nie zawiodła. Dzisiaj rano zaginiony pojawił się w salonie Mikołaja Miki niczym grom z jasnego nieba. Pierwsza dostrzegła go Dobra Kobieta:

– Gdzieś ty był, Podśmiechujku zatracony?!

Wszyscy zerwaliśmy się, gotowi spuścić mu łomot. Do przemocy jednak nie doszło. Kiedy przyjrzeliśmy się bliżej, opadły nam ręce. Koleżanka Wymówka zaniemówiła, Pani Normalnej łacińskie słowa – klucze utknęły w gardle, a Dobra Kobieta przeżegnała się bogobojnie.

Kolega Podśmiechujek przedstawiał sobą nieziemski widok. Czysty, ogolony i uczesany. Nie zionął odorem przetrawionego alkoholu kiepskiej jakości. Ubrany był tak, że wyglądał jak, wypisz wymaluj, postać z obrazka w broszurce Świadków Jehowy. W dodatku uśmiechnięty był wcale nie obleśnie czy podle, uśmiechnięty był promiennie i dobrotliwie. Rzekł do nas głosem spokojnym:

– Zanim wzniesiecie na mnie prawice i zanim obrzucicie słowem plugawym, posłuchajcie co się wydarzyło…

ŚWIADECTWO PODŚMIECHUJKA

„Kiedym odbiegł na bezpieczną od was odległość, strudzony organizm odmówił dalszego wysiłku. Zamierzałem skorzystać, ku pokrzepieniu, z towarzyszącej mi kroplówki, ale nagle zabłysło i zagrzmiało. Szast – prast i ujrzałem się, uwięziony, w pomieszczeniu nieziemskiej urody.

– Oho – pomyślałem – albo delirka, albo wpadłem z deszczu pod rynnę…

Powtórnie chciałem przymierzyć się do kroplówki, lecz i tym razem nie dane mi było. Przeszkodziło pojawienie się trzech przedstawicielek OBCEJ CYWILIZACJI. Wyglądały jak greckie boginie i widocznie umiały czytać w myślach, bo szybko zorientowały się, że nie taki jest mój ideał piękna. Zaczęły się przeobrażać. Po chwili stały przede mną: roznegliżowana Angela Merkel, najedzona Krystyna Pawłowicz i Anna Grodzka bez makijażu.

Pozbawiony sił i woli nie byłem w stanie wykonać nawet ruchu. Nieziemskie istoty ułożyły mnie na stole, rozebrały do naga i żadna nie zachichotała na widok mojego przyrodzenia (Koleżance Wymówce zdarza się to nagminnie). Co działo się dalej widziałem dobrze, bo wyszedłem z siebie  i stanąłem z boku, żeby nie przeszkadzać.

Najpierw pogrzebały w brzuchu i przestały mi dokuczać robaczywe myśli. Następnie podłubały w głowie i wszelka małostkowość mnie opuściła. Oprócz jednej… Nadludzkim wysiłkiem zdołałem się odezwać:

– Skoro tak dobrze wam idzie – powiedziałem – to może i TEN wymiar doprowadzicie… chociaż do poziomu średniej krajowej?

(Dopisek Mikołaja Miki: W tym momencie Koleżanka Wymówka nastawiła uszu).

Nie uczyniły tego. A ja nagle zrozumiałem wszystko… Jeszcze nie mogę zdradzić wam całej tajemnicy… Jeszcze nie jesteście gotowi… Teraz odchodzę, ale wrócę gdy nadejdzie czas przemiany”!

Urzekła nas opowieść Podśmiechujka. Tylko prof. Gender zachował naukowy rozsądek:

– A gdzie podziałeś kroplówkę, złodzieju?

Podśmiechujek, bez słowa, wydobył przedmiot z fałd szaty i łaskawie przekazał w objęcia Profesora.

– Ostańcie w pokoju – rzekł i wyszedł dostojnie

Prof. Gender potrząsnął kroplówką, spróbował zawartości i wyszeptał zszokowany:

– Ten gnojek prawdę powiedział… To rzeczywiście nasz bimber… nie wypił ani kropli…

Z oddali dobiegał śpiew Kolegi Podśmiechujka:

– „Jak dobrze wstać skoro świt… Bez kaca i bez zgagi… Obiecał mi UFOlud Nowy Ład… Więc jestem dziś bardzo rad”…

Cholera… Coś się kroi niedobrego!