Skrupulatny poczet władców Polski. Kazimierz Odnowiciel

W czepku urodzony, największy szczęściarz wśród Piastów.

Lata 1030 - 1038 były bardzo kryzysowe dla Piastów. Padali oni niczym muchy - jak nie od trucizny to od miecza lub stryczka, w skrajnych przypadkach nawet od pala! Holokaust Piastów przeżył jedynie Kazimierz - syn Mieszka II i Rychezy.

Opatrzność czuwała nad nim ustawicznie. Nie dopuszczała do niego skrytobójców, nie dopuszczała jawnobójców, sprawiła też, że wszystko co złe wydarzyło się ZANIM Kazimierz doszedł do władzy.

A działo się trochę. Najechał Polskę szwabski cesarz Konrad II (1031r), najechał Polskę Rusiński książę Jarosław Mądry (też 1031r), a w samej Polsce wybuchła reakcyjna rewolucja pogańska. Z tego wszystkiego kury przestały się nieść, krowy nie dawały mleka i ceny nabiału (zwłaszcza masła) osiągnęły poziom niebotyczny!

Wykorzystał to niejaki, nomen omen, Masław. Zaimportował masło z Indii (od świętych krów) i opylał je na Mazowszu po cenach niewygórowanych. Nie dość, że wzbogacił się haniebnie, to jeszcze wdzięczni Mazowszanie obwołali go władcą i ogłosili niepodległość dzielnicy (bez referendum). Zanosiło się, że Polska będzie musiała egzystować bez Mazowsza...

Tymczasem reszta kraju cierpiała. Niedostatek masła budził w ludziach dzikie i pogańskie instynkty. Niewolnicy podrzynali panów, gwałcili panie i rżnęli duchownych chrześcijańskich. Zamęt powiększał król Bolesław Zapomniany, który nocą przewodził reakcyjnym rewolucjonistom, a w dzień tępił ich bezlitośnie. Gospodarka upadła, prosperowały tylko pogańskie zakłady pogrzebowe, bo trup naprawdę ścielił się gęsto!

Kulminacja nieszczęść nastąpiła w roku 1038. Wtedy to na Polskę spadł łupieżczy najazd czeskiego władcy o ostrym imieniu Brzetysław. Wyrodni bracia Czesi zrabowali wszystko to, co nie zostało zrabowane wprzódy. Nawet kości świętego męczennika Wojciecha! W drodze do domu, Brzetysław przyłączył Śląsk do swojego państwa.

Czy mogło być jeszcze gorzej? Nie mogło i nie było. Zły los odwrócił się od Polski. Bolesław Zapomniany niewłasnoręcznie nadział się na pal i nagle okazało się, że jedynym kandydatem na władcę jest szczęściarz Kazimierz!

Był niegłupim szczęściarzem. Szczęśliwie władzę objął, zamieszki szczęśliwie ustały, a ościenni władcy, na szczęście, zajęli się swoimi sprawami. Kazimierz popatrzył na swoje państwo i rzekł:

- Kurza twarz! W tym kraju wszystko już jest spieprzone! Nawet gdybym chciał, to nie ma szans na pogorszenie. Można tylko naprawiać. Przecież wystarczy splunąć i już sytuacja wygląda lepiej...

Jak widać nietrudno mu było zostać Odnowicielem.

Na skutek czeskiego najazdu, najbardziej ucierpiało stołeczne Gniezno. Jednak Kazimierz akurat Gniezna nie zamierzał odnawiać. Wziął i przeniósł centralne koryto do mniej zniszczonego Krakowa. Jako że koryto było pustawe, Książę odnowił służby skarbowe i poborcy znowu rozleźli się po kraju.

Kiedy koślawe denary trochę wypełniły skarbiec, Kazimierz postanowił skorzystać z sakramentu małżeństwa. Znowu miał szczęście, Akurat wolna była ręka Dobroniegi, siostry Jarosława Mądrego, która była córką Włodzimierza Wielkiego.

Mała dygresja. Włodzimierz Wielki to był dopiero gość! Urodził się na Wołyniu, zdobył Smoleńsk, porwał księżniczkę Rognedę, zamordował księcia Jaropełka i podbił polskie Grody Czerwińskie. Miał kilkanaście żon i 800 konkubin! Na starość ochrzcił się i wykorzystywał rzekę Dniepr do masowego chrzczenia chętnych lub masowego topienia niechętnych. Dzięki temu, po śmierci został świętym, ale tylko Kościoła prawosławnego. Koniec dygresji.

Dobroniega może nie była tak piękna jak Julia Tymoszenko, za to była tylko 10 lat starsza od Kazimierza. I wesele wypadło tanio, bo Piastowie wykruszyli się w latach wcześniejszych, a goście z Kijowa przywieźli własne trunki i zakąski.

Kazimierz szybko uświadomił sobie jakie to szczęście mieć Jarosława za szwagra. Jarosław pomógł mu okiełznać (czyli wyprawić na tamten świat) maślanego Masława i poskromić zbuntowane Mazowsze. Korzystając z kijowskich posiłków zdobył też Śląsk i nie oddał go, pomimo że czeski władca Brzetysław poleciał ze skargą do cesarza. Znowu mu się poszczęściło, cesarz miał w dupie czeskie pretensje.

Potem, aż do śmierci (1058r), odnawiał Kazimierz co popadło: głównie biskupstwa, klasztory, browary, buduary Dobroniegi, pomniki Bolesława Chrobrego, gorzelnie i zwyczaje wielkanocne.

Zostało po nim mnóstwo rzeczy, między innymi ułożone przez Uczonego Męża Bojana epitafium:

"Odnowiłeś, Kazik, Ojczyznę,

Fermentacją zastąpiłeś zgniliznę.

Teraz, gdy spoczywasz pod płytą,

Na powierzchni lud przerabia żyto.

Lecz nie każdy pije lub żłopie,

Niektórzy preferują konopie!"